(1934-2012)

Ванкарэм Нікіфаровіч -- беларускі літаратуразнаўца, журналіст, перакладчык.

Нарадзіўся 15 лістапада 1934 г. у г. Мінску ў сям’і настаўніка.

У 1957 г. скончыў філалагічны факультэт БДУ; працаваў рэдактарам мастацкай літаратуры Дзяржвыдавецтва БССР, працаваў на тэлебачанні. За аповед у адной з праграм пра планы Святланы Алексіевіч напісаць кнігу «Цынкавыя хлопчыкі» быў звольнены з тэлебачання.

У 1983 г. уладкаваўся памочнікам галоўнага рэжысёра па літаратурнай частцы Тэатра-студыі кінаакцёра пры Дзяржкіно БССР, з 1987 г. — кіраўнік літаратурна-драматычнай часткі Беларускага дзяржаўнага акадэмічнага тэатра імя Янкі Купалы. Сябра СП СССР з 1972 г.

Перакладаў з балгарскай мовы, быў узнагароджаны балгарскім ордэнам Кірылы і Мяфодзія (адзін з чатырох кавалераў ордэна ў Беларусі), аўтар некалькіх сцэнарыяў дакументальных і тэлевізійных фільмаў «Помнікі не маўчаць» (1971), «Дом Макаравых» (1975), «Такая ў зямлі песня» (1978), «Паэзія Янкі Купалы» (1982), «Верыць сэрцам у Перамогу» (1985), «Паэзія Рыгора Барадуліна» (1988), «Лінія лесу» (пра С.Станюту, 1990), інсцэніровак для Беларускага тэлебачання па творах А.Куляшова, І.Мележа, А.Кулакоўскага, І.Пташнікава, Р.Барадуліна.

Перакладаў на рускую мову В.Быкава.

У 1993 г. эміграваў у ЗША, браў удзел у жыцці беларускай грамады ў Чыкага, пісаў літаратуразнаўчыя артыкулы, укладальнік зборніка драматургіі беларускай эміграцыі "Урачыстасць у садзе", выдадзенай у 2007 годзе Згуртаваннем беларусаў свету "Бацькаўшчына" у межах кніжнай серыі  "Бібіліятэка Бацькаўшчыны".