Для праекту «Будзьма! Тузін.Перазагрузка-2» спявачка і фотамадэль Марыя Тарасевіч запісала беларускамоўную версію адной са сваіх ранніх песняў «Сонейка». У 16 гадоў яна паехала з роднага Мінска скараць свет. І дасягнула свайго: Марыя зрабіла ашаламляльную кар’еру ў мадэльным бізнэсе, стала зоркай Playboy і тварам сусветна вядомых брэндаў, а паралельна дасягнула поспеху ў музыцы.
Фота: tarasevich.ru
Марыя Тарасевіч — Сонейка (mp3)
Марыя Тарасевіч з радасцю пагадзілася на ўдзел у праекце «Будзьма! Тузін.Перазагрузка-2»: «Як жа не падтрымаць землякоў? Вельмі цікавая прапанова, ды і беларуская мова для мяне блізкая. Ідэя праекту выдатная, і наогул добра, што з Беларуссю звязана столькі зорак сусветнага маштабу!»
Марыя нарадзілася ў Мінску, тут скончыла школу з музычным ухілам па класе скрыпкі і фартэпіяна. А ў 16 гадоў вырашыла паехаць у Маскву. Там яна паступіла ў вышэйшую музычную школу імя Гнесіных на эстраднае аддзяленне па класе вакалу. «Я пакідала Беларусь з пачуццём веры ў сябе, але, натуральна, і са шкадаваннем. Бо ў маім родным горадзе засталіся бацькі і сябры. Цяпер, згадваючы той час, ніяк не магу ўявіць, як жа мяне мама адпусціла! Відаць, адчувала, што кепскага не нараблю».
Музычная кар’ера Марыі пачалася з джаз-аркестра Анатоля Крола «МКС Биг Бэнд». Яна прызнаецца, што і не думала, што будзе працаваць у джазе, але ўдзячная лёсу, што так склалася: «Лічу, што джаз — самая сэксуальная музыка ў свеце. І Мэрылін Манро, і Мадонна добра пачуваліся ў ёй, а для мяне яна стала выдатнай школай і паспрыяла таму, што я пачала пісаць свае песні і мелодыі». За час гастроляў спявачка пазнаёмілася з зоркамі сусветнай сцэны. Асабліва яе ўразіла знаёмства з Наталі Коўл.
Не думала Марыя і мадэлькай працаваць, але ізноў так склаліся абставіны. Яна кажа, што заўжды любіла авантуры, таму неяк падала заяву на конкурс расійскай версіі часопіса Playboy і па выніку была прызнаная першай расійскай Playmate. Пасля Марыя здымалася для амерыканскага Playboy Planet, была прызнаная дзяўчынай месяца ў нідэрландскім Playboy, а таксама трапіла на вокладку New York Times Magazine. Як мадэль беларуская дзяўчына рэкламавала калекцыі Jean Paul Gaulteir, Givanchy, Paco Rabanne, Chanel, Armani, а таксама стала тварам лініі жаночага адзення Bussato, называлася ў ліку самых прыгожых людзей Масквы. Пасля такой ашаламляльнай кар’еры ў мадэльным бізнэсе яна зрабіла сабе імя і на тэлебачанні: была вядучай ток-шоу на REN-TV, вяла праграму на тэлеканале «Домашний».
Пры гэтым Марыя не кідала музыку і перыядычна давала канцэрты, як з аркестрам Крола, так і з запрошанымі музыкамі. У 1997 годзе на студыі Льва Лешчанкі яна запісала свой першы сольны дыск «Чёрный шёлк», прыязна сустрэты крытыкамі, у тым ліку і Арцеміем Троіцкім. Якраз песню «Солнышко» з гэтага альбома Марыя і вырашыла пераспяваць па-беларуску. «Мяркую, што гэта ўдалы выбар, бо яна ідэальна пасуе для выканання па-беларуску. Гэтую песню я напісала сама, аранжыроўку прыдумалі разам з Аляксандрам Шанціным. Сядзела ў студыі, і літаральна ўсё — і музыка, і словы — нарадзілася вельмі лёгка», — кажа Марыя. Яна выканала гэтую песню на сваім дыпломным экзамене ў Гнесінцы. Твор гэты адзначыла ўся камісія на чале з Уладзімірам Карабко.
Па-беларуску «Сонейка» пераасэнсаваў Уладзімір Лянкевіч, вядомы перакладамі паэзіі Гіёма Апалінэра. «Мне падалася сімпатычнай мелодыя, і калі я перакладаў, то проста падбіраў беларускія словы, якія б адэкватна перадавалі эмацыйны стан лірычнай гераіні. Гэта было не так і складана, бо матыў чакання сонца, якое загляне ў нашае аконца з-за цёмных хмараў, надзвычай распрацаваны», — кажа перакладчык.
Цяпер Марыя займаецца ўласным джазавым праектам, ладзіць канцэрты знакамістасцяў і выступае сама. Нядаўна наведалася ў Мінск, дзе ў доме Масквы паказала сваю праграму «Moondance», запісаную з джазменам Ігарам Бутманам. У беларускую сталіцу яна наязджае перыядычна: «Мне падабаецца мой родны горад, дзе прайшло маё шчаслівае дзяцінства. Асабліва ў траўні, калі пахне бэз», — прызнаецца спявачка.
Марыя Тарасевіч — Сонейка (муз. і сл. выканаўцы, бел. тэкст — У. Лянкевіч)
Сонейка далёкае, сонейка жаданае, Добрае і светлае, сэрца грэе мне. Ды краіна дальняя, мглістая, туманная, У зімовым чорным дні сівер злосны дзьме.
Мне б цяпла вясновага, захлынуцца слодыччу, Растапіць далонямі гэты белы лёд. Сонца мне б зіхоткага з радасцю і горыччу. Працінае думкаю сэрца навылёт.
На сумнеў забудуся, скіну ўсё ранейшае, І трава духмяная ахіне цяпер. Словамі пяшчотнымі, словамі суцешнымі І душой гарачаю клічу я цябе.
