У розны час і па розных прычынах з'язджалі беларусы  з Радзімы: хтосьці шукаў лепшай долі, хто-то прыгодаў і новых  уражанняў. Сяліліся яны ў розных краінах на Захадзе і Усходзе. Але  заўсёды заставаліся беларусамі па духу і крыві і імкнуліся аддаць  даніну павагі роднай зямлі. Вось і творчая дэлегацыя беларусаў  Цюмені па запрашэнні старшыні «Рэспубліканскага цэнтра нацыянальных культур», І.В. Лемцюговай, адправіліся ў Рэспубліку  Беларусь з канцэртнай праграмай. 2 і 3 ліпеня ў г. Мядзел Мінскага р-на праходзілі мерапрыемствы, прымеркаваныя да Дня Незалежнасці Рэспублікі Беларусь і 66 - ай гадавіны вызвалення краіны ад фашысцкіх захопнікаў.  У гэтыя дні ў рамках рэспубліканскага фестывалю "Спеўнае поле" найлепшыя калектывы з розных куткоў Беларусі праз суквецце мілагучных мелодый аддавалі даніну паваги сынам і дочкам зямлі Нарачанскай. Сярод гэтых калектываў і народны ансамбль беларускай песні «Лянок» з г.Цюмені ( яго кіраўнік – выдатнік асветы Расійскай Федэрацыі Клаўдзія Зуева).

Цюменцы на фестывалі прысутнічалі ў якасці гасцей, яны паказалі высокі ўзровень выканальніцкага майстэрства, што і было адзначана журы (старшыня «Заслужаны дзеяч культуры Рэспублікі Беларусь»,«Народны артыст Рэспублікі Беларусь»Міхаіл Дрынеўскі), у асаблівасці была падкрэсленая арыгінальнасць прадстаўленай праграмы. Па выніках калектыў атрымаў спецыяльны дыплом "За прапаганду і папулярызацыю беларускай песні ». Але самы галоўны падарунак для ансамбля - гэта любоў і сымпатыя Мядзельскі гледачоў. Сапраўдны шквал апладысментаў і доўгае «брава» несліся над Нараччу, на беразе якога праходзіў канцэрт. На наступны дзень, свята па традыцыі працягнулася ў вёсцы Мікольцы ля помніка "Партызанам зямлі Нарачанскай", дзе адбылося ўскладанне вянкоў і вялікі святочны гала-канцэрт. У мерапрыемствах прыняў удзел народны ансамбль «Лянок».

У цэнтральным парку ім. М. Горкага г. Мінск заўсёды шматлюдна, а ў гэтыя святочныя дні тут няма дзе было ўпасці яблыку. 4 ліпеня на цэнтральнай пляцоўцы адбыўся сольны канцэрт народнага ансамбль «Лянок». Беларускія вершы, песні, музыка гучалі са сцэны. Праграма доўжылася больш за гадзіну. Вядучы - Уладзіслаў Татарынцаў, начальнік аддзела беларускай культуры ГАУК ТА «ДНК «Будаўнік" г.Цюмень, распавёў пра жыццё беларусаў Сібіры, якія вядуць актыўную працу па захаванні і прапагандзе нацыянальнай беларускай культуры, звычаяў, традыцый, а таксама пра салістаў ансамбля «Лянок». Мінчане і госці сталіцы з вялізным цікавасцю пыталіся: «Няўжо вы сапраўды ў Цюмені спяваеце песні на беларускай мове? Гэта так далёка ад дома! А як папаўняеце рэпертуар? Адкуль такія прыгожыя беларускія касцюмы?». Для многіх стала адкрыццём, што не недзе ў Маскве ці Санкт-Пецярбургу, а ў Цюмені ёсць такі разнапланавы і таленавіты калектыў.

Варта адзначыць, што гэтая паездка адбылася дзякуючы падтрымцы: камітэта па справах нацыянальнасцяў Цюменскай вобласці, старшыня А.М. Вараб'ёў; Камітэта па культуры Цюменскай вобласці, старшыня Е.С. Негінскі; ганаровага консула Рэспублікі Беларусь у г.Цюмені, старшыні ТООО «Інтэграцыя братэрскіх народаў - Саюз »В.Ф. Шуглі; ТООО НКА «Беларусь», старшыня А.А. Сарокін, намесніка дырэктара ГАУК ТА «ДНК" Будаўнік " Л.Ф. Лосевай.

Асобна хочацца сказаць пра творчай сустрэчы з народным аматарскім калектывам «Вербіца», кіраўнік Аляксандр Свірскі, якая адбылася ў Доме культуры Мінскага аўтамабільнага завода. У зале адчувалася такое яднанне душ, якое ніколі і нікому не пад сілу было раз'яднаць. Гэтая сустрэча  падвяла своеасаблівы вынік паездцы: нават скрозь тысячы кіламетраў мы разам, мы побач. У творчым варыянце гэта яднанне было ярка выяўленае музычным тандэмам: беларускія і рускія песні выконваліся разам двума ансамблямі. Мы атрымалі новы імпульс для далейшага развіцця, падставы для творчых пошукаў. Падышлі да канца ўрачыстыя і святочныя мерапрыемствы, завяршыліся творчыя сустрэчы. Удзельнікі вяртаюцца дадому, вязуць яны ў сваіх сэрцах любоў і дабрыню, якой так шчодра надарылі іх гледачы. А ў душы квітнее надзея, што з ансамблем «Вербіца» мы зноў сустрэнемся ўжо ў гэтым годзе на Цюменскай зямлі, у рамках Дзён беларускай культуры. Хочацца верыць, што такія сустрэчы стануць традыцыйнымі.