1 чэрвеня ў паўночнай сталіцы Расіі адбыўся канцэрт мінскага гурта Нейра Дзюбель.

У Пецярбургу адграмыхала. Абышлося без рэвалюцый - дарма што не травень і не кастрычнік месяц! - але для кагосьці адбылося сапраўднае адкрыццё. А вось без Аўроры не выйшла. 1 чэрвеня ў паўночнай сталіцы Расіі адбыўся канцэрт мінскага гурта Нейра Дзюбель.

Пецярбург нельга назваць зусім ужо тэра-інкогніта для беларускіх артыстаў. У савецкі час некаторыя нават спрабавалі ўступіць у Ленінградскі рок-клуб, і нават атрымлівалася. Нейра Дзюбель у 1998 годзе на фестывалі Балтыйскі Бераг ўзялі гран-пры. Тады і пачалася ўзаемная сімпатыя паміж групай і знакамітым піцерскім віртуозам гітары, аўтарам некалькіх гітарных школаў, легендарным музыкантам Сяргеем Балотнікавым. Як толькі ідэя візіту групы ў поўным складзе ў Пецярбург пачала прымаць рэальныя абрысы, ён з гатоўнасцю прапанаваў сваю дапамогу і ласкава пагадзіўся выступіць са сваёй групай Bolo Band.

Пачатак быў прызначаны на 20.00, але ўжо за гадзіну да канцэрта вакол РКК "Аўрора" зрабілася людна. Каб выключыць памылку, былі вывешаныя бел-чырвона-белыя сцягі, на якія, як на маяк, падцягваліся новыя госці канцэрта. Ахова на ўваходзе вельмі ветліва, але ўпэўнена рэкамендавала паказаць змесціва сумак, а ў пары выпадкаў і цалкам аб'ёмістых заплечнікаў. (Стварылася ўражанне, што некалькі чалавек на канцэрт прыйшлі пешшу аднекуль з-пад Пскова). Нягледзячы на ​​неадназначны знешні выгляд некаторых гледачоў, у залу трапілі ўсё.

РКК "Аўрора" ўяўляе сабой здаровую ратонду. Таму перад пачаткам канцэрта "спрактыкаваныя" мінскія музыкі перажывалі за якасць гуку ў круглым і велізарным памяшканні. Асцярогі апынуліся цалкам марнымі - першая ж кампазіцыя ў выкананні групы Bolo Band прагнала прэч страхі з нагоды гучання апаратуры. Але само ж нічога не гучыць - у Bolo Band сабраліся выключныя музыкі, якім з’яўляецца і лідар гурта. Сяргей Балотнікаў з таварышамі сыграў параўнальна невялікі сэт - працягласцю ў гадзіну. Выканаў некалькі класічных рэчаў, паімправізаваў ў лацінаамерыканскіх рытмах, сыграў некалькі новых сваіх кампазіцый, сцвярджаючы ўрачыстасць гітары на троне рок-н-ролу. Завяршылі ж Bolo Band свой выступ крутым узварам з цыганачкі і Smoke On The Water - гэтую музыку ў літаральным сэнсе можна было піць і дыхаць ёю!

Нейра Дзюбель неяк нечакана з'явіліся на слаба падсветленай чырвоным сцэне, і ўдарылі ўступленнем Аффтары Праўды. У момант як з ніадкуль выскачылі на сцэну фронтмэны Аляксандр 'Джым' Кулінковіч і Юры «Паскуда» Навумаў, схапілі мікрафоны. Кулінковіч з першых хвілін выступу пачаў завязваць цесны кантакт з публікай, на трэцяй песні саскочыўшы ў залу. Зала ўдзячна рвала адзенне на фронтмэне і спявала разам з гуртом.

Гурт для свайго камбэку ў Пецярбург цалкам мог прыгатаваць праграму ў стылі "Найлепшае". Але беларусы вырашылі не шукаць лёгкіх шляхоў і ўмела упляталі паміж вядомымі сваімі рэчамі мінулага тысячагоддзя рэчы з двух апошніх альбомаў, не забываючы традыцыйныя для сябе здзеклівыя і не вельмі кавер-версіі папулярных савецкіх, расійскіх і беларускіх песень з рэпертуару савецкіх ВІА, або дзяржаўнага ансамбля Песняры. Тыя гледачы, што, прыйшоўшы на першую для сябе сустрэчу з гуртом, спачатку паважна расселіся на верхніх ярусах РКК за столікамі, паволі перабіраліся пад сцэну, дзе ішло суцэльнае рубілава, вадзіліся карагоды, танцавалі пога. Умела падсцёбваў эмоцыі жорсткім рытмічным малюнкам бубнач Андрэй Сцепанюк і басіст Яўген Броўка, шчодра палівалі галовы, вушы, целы і душы гітарнымі сола Уладзімір Сахончык і Віталь Абрамовіч. Аляксандр Кулінковіч то пранікнёна урэзваўся цёплым барытонам, то зрываўся ледзь не на гроўлінг. Лунаў у вышыні чысты тэнар Юрыя Навумава.

У сэт-лісце значылася 24 кампазіцыі. Але ўжо пасля траціны выступу стала ясна, што запланаваны парадак немагчыма выканаць. Задавальненне ад сустрэчы гледачоў і групы было ўзаемным, і таму гралася тое, чаго душа прасіла ў дадзены момант. У кульмінацыі канцэрта для выканання знакамітага Гумовага Дома на сцэну быў запрошаны Максім Паравы, калісьці гітарыст гурта, з якім Нейра Дзюбель запісалі свае галоўныя хіты. Традыцыйна гэтую песню спявала хорам уся зала, няхай і блытаючы часам чарговасць куплетаў.

Ну а растацца зноў выявілася не так і проста. Авацыяй і стройным шматгалосым скандаваннем "Ней-ра-дзю-бель!" Гурт не адпускалі гледачы, якія запоўнілі РКК «Аўрора» ў гэты святочны вечар. Вядома, гурт адыграў яшчэ звыш праграмы класічную з канца 90-х "Час Развітацца» завяршыўшы выступл хуткаснай версіяй "Песенькі Брэменскіх Музыкантаў". Потым яшчэ доўга выдыхалі, фатаграфаваліся, раздавалі аўтографы, музыкаў наперабой клікалі ў госці проста вось цяпер і адразу. Нягледзячы на ​​ўяўную агрэсіўнасць гітарнай музыкі, якую выконвае гурт сёння, у зале было светла ад усмешак. Ледзь не святлей, чым за сценамі РКК «Аўрора», дзе ўступала ў свае правы белая пецярбургская ноч.

Артысты з Беларусі ў апошні час усё больш актыўна шукаюць магчымасці выступіць за межамі сваёй краіны. Як кажуць, не ад добрага жыцця - у родным краі да іх на працягу вось ужо 8-мі гадоў ставяцца са здзеклівай жорсткасцю, забараняючы канцэрты за гадзіну да выступу, урываючыся на канцэрт і арыштоўваючы артыстаў і гледачоў, выключаючы іх з плэй-лістоў радыёстанцый і тэлеканалаў. З паўміфічнага беларускага “чорнага спісу” ў вялікіх залах усходніх суседзяў рэгулярна выступае, мабыць, толькі «Ляпіс Трубяцкой». Астатнія пры любой магчымасці задавольваюцца альбо невялікімі клубамі, альбо студыя-кватэрамі, выступаючы ў камерным, акустычным варыянце. Створаная не так даўно суполка Беларусы Пецярбурга мае наўпроставае дачыненне да гэтых выступаў. Дзякуючы ім у Пецярбургу з кватэрнымі канцэртамі выступалі Лявон Вольскі, Аляксандр Памідораў, Зміцер Вайцюшкевіч. Ідэя прывезці ў Піцер Нейра Дзюбель, што называецца, лунала ў паветры. Вялікі дзякуй Беларусам Санкт-Пецярбурга за яе рэалізацыю, за гэты канцэрт. З надзеяй на новыя сустрэчы.

Беларусы Пецярбурга