У Вільні адчынена шыльда ў гонар Францішка Багушэвіча + фота

Адкрыццё шыльды ў гонар патрыярха беларускай літаратуры Францішка Багушэвіча, лёс якога быў цесна звязаны з Вільняй і Віленскім краем, адбылося 17 верасня ў Вільні на вул. Арклю 18 с (Коннай - бел.).

Шыльда была ўсталявана дзякуючы намаганням Таварыства беларускай мовы Віленскага краю, пры падтрымцы Амбасады Рэспублікі Беларусь у Літоўскай Рэспубліцы, Міністэрства Культуры Рэспублікі Беларусь, а таксама мэрыі Вільні і мэрыі Мінска.

На адкрыцці шыльды прысутнісутнічалі Мініст Культуры Рэспублікі Беларусь Павел Латушка, Амбасадар Рэспублікі Беларусь у Літоўскай Рэспубліцы Уладзімір Дражын, віцэ-мэры Вільні і Мінска, прадстаўнікі грамадскасці Беларусі і Літвы, дзечы грамадскіх аб'яднанняў, у тым ліку старшыня Таварыства беларускай культуры ў Літве Хведар Нюнька, вучні і настаўнікі Віленскай беларускай школы, выкладчыкі і студэнты Віленскага педагагічнага універсітэта цэнтра беларусістыкі з яе загадчыкам доктарам Лілеяй Плыгаўкай і шмат вядомых і паважаных гасцей. Ад Згуртавання беларусаў свету “Бацькаўшчына” на мерапрыемстве прысутнічала Старшыня Рады МГА “ЗБС “Бацькаўшчына” Ніна Шыдлоўская.

Адкрыццё шыльды пачалося з выступлення гурта „Стары Ольса“. Пасля выступалі прадстаўнікі як беларускіх, так і літоўскіх уладаў. Яны гаварылі пра вялікі ўклад Франнцішка Багушэвіча ў беларускую літаратуру і культуру і адзначалі своеасаблівасць Вільні, як горада, які даў магчымасць развіццю розных культур, у тым ліку і беларускай. Міністр Культуры Рэспублікі Беларусь сваю прамову распачаў з усім вядомых слоў Ф. Багушэвіча: „Не пакідайце ж мовы нашай беларускай, каб не ўмёрла”. Гэтыя словы ён паўтарыў некалькі разоў. Гучалі яны і ў іншых выступоўцаў.

Важна адзначыць, што ўсе беларускія чыноўнікі прамаўлялі на добрай беларускай мове. Прамовы літоўскіх чыноўнікаў перакладаліся таксама на беларускую мову.

У дадзеным выпадку можна шмат казаць, разважаць, крытыкаваць, але можна сказаць адназначна, што справа беларускай Вільні не забытая, яна працягвае жыць далей. І тое, што гэтым разам яна сабрала людзей розных палітычных поглядаў, нацыянальнасцяў пад знакам Францішка Багушэвіча і беларускай мовай гаворыць пра тое, што яна не згінула, жывая і працягвае гуртаваць супольнасць Вільні на фундаменце беларускасці.