Калі на паўднёвым усходзе Украіны спыняцца баявыя дзеянні і наступіць мір, прадказаць складана. Пакуль жа жыхары Данецкай і Луганскай абласцей пакідаюць родныя дамы і бягуць з краіны, у тым ліку, у Беларусь. Але ва Украіне жыве нямала беларусаў. Многія з іх да гэтага часу там застаюцца, рызыкуючы жыццём, як яны самі кажуць, кожную хвіліну. Сярод іх старыя, якія маюць патрэбу ў дапамозе і не могуць самі сябе абслугоўваць. Прадстаўнікі беларускай дыяспары Данбаса кажуць, што страчваюць сілы і ўжо не ведаюць, у каго прасіць дапамогі.
TUT.BY пагутарыў з беларусамі паўднёвага ўсходу Украіны і высветліў, як яны жывуць цяпер.
Беларуская дыяспара Данбаса засталася без памяшкання. Пазней невядомыя ўзламалі і сайт аб'яднання Сафія Пасынкава (62 гады) пераехала ў Данецк, калі ёй было 19 гадоў. Тут яна адвучылася на педагога-псіхолага і пасля заканчэння інстытута працавала па спецыяльнасці. Пасля выхаду на пенсію падзарабляла рэпетытарам са школьнікамі пачатковых класаў. Ва Украіне Сафія занялася грамадскай дзейнасцю - пачала шукаць беларусаў, а пазней ўзначаліла Данецкую грамадскую арганізацыю "Культурна-асветніцкае таварыства беларусаў "Нёман". У жанчыны двое сыноў. Абодва на гэтым тыдні пасля доўгіх угавораў маці з'ехалі ў Беларусь - цяпер яны ў Мінску. Старэйшаму сыну Сафіі - 38 гадоў (працаваў у службе бяспекі на шахце), малодшаму - 25 (да нядаўняга часу праходзіў інтэрнатуру пасля заканчэння медуніверсітэта).
З пачатку гэтага тыдня Сафія ўжо стараецца без асаблівай патрэбы з дому не выходзіць - і быць бліжэй да склепа, у якім можна схавацца падчас бамбёжкі. "Горад у страху. Пасля таго, як баявыя дзеянні сціхлі ў суседніх Краматорску і Славянску, пачалі больш актыўна бамбіць у нас. Спачатку па ўскраінах. А цяпер ужо і ў цэнтры горада. Мне шмат тэлефануюць нашых беларусаў, сярод якіх шмат нямоглых старых, якім няма каму дапамагчы. І я сама тут пакуль застаюся, яшчэ неяк спрабую да іх дабірацца. Учора паехала да бабулі - тут у Данецку яна - дапамагла трохі па хаце, а сёння ў парку Шчарбакова, праз які я да яе хаджу, дзве бомбы ўпалі. З Торэза тэлефануе дзядуля адзін наш, ветэран, самотны (дачка з жонкай памерлі. - TUT.BY), просіць дапамагчы. Але яму я ўжо не ведаю, як дапамагчы ".
Сафія кажа, што толькі ў Данецку яна ведае каля 15-ці беларусаў, якія знаходзяцца ў бядотным становішчы. У гэтым месяцы практычна ніхто са старых не атрымаў пенсію, закрыта большасць крамаў, банкаўскія карткі заблакаваныя, не працуюць сацслужбы. Ды і ў цэлым, паводле словаў Сафіі, у горадзе ўжо практычна нічога не працуе - пара цэхаў, пара гандлёвых кропак і ўсё на гэтым.
Працяг матэрыялу чытайце па спасылцы.
